Hoezo dan? Carl, wie is dat nou weer? Echt je mist wat. Je mist zijn heerlijke kiwischijfjes die hij dagelijks met zorg snijdt en op een schaaltje met cellofaan te koop aanbiedt. Je mist zijn sappige sinaasappels waar je de Spaanse zon nog in proeft. En je mist zijn superzoete, biologische meloentjes. Carl is namelijk de groenteboer van de ministad. O jee, verslik je je nu in je koffie? Omdat we ministad zeiden? Wat zeg je? Je gelooft niet in sprookjes. Nee, wij ook niet, maar onze minimensen zijn ook geen sprookjesfiguren, ze zijn net als jij en ik, alleen “ietsjes” kleiner.
Nou ja, wel heel wat kleiner. Carl is ongeveer 175 millimeter en een energieke jonge knul begin twintig die recent een groentewinkel gestart is. Hij is zijn wilde haren, letterlijk, nog niet verloren. Onder die ruige haren kijken bruine ogen je onbevangen aan. Daarbij is hij wel ambitieus. Hij wil graag de mooiste groentezaak hebben. Hij schept er genoegen in, dagelijks zo vroeg mogelijk naar de veiling te gaan om zijn schappen te vullen met schitterend, verse groente en fruit. Natuurlijk moet alles biologisch zijn. Geen gif op zijn appeltjes. Netjes legt hij altijd alle tomaten met hun “neusje” naar boven. Samen met jou zoekt hij de voor jou beste producten en die krijg je mee in een duurzame papieren tas.
Soms kan de jongeman ineens wegdromen. Boven zijn groentekisten zie je hem dan staan met wat witlof in zijn hand, zijn gedachten mijlenver. Dan denkt hij aan Dora. Och, hij is zó verliefd! Ze is fotografe en meestal in haar loft en SoHo-kantoor, dus vaak ziet hij haar niet. En het ergste is, zij weet niet dat hij haar zo leuk vindt.
Nu wil je zeker weten of ze een koppeltje worden? Dat kun je lezen in Robotimes het aangrijpende vervolgverhaal met spannende mini-avonturen.