In Sams antiquariaat
Sam knipt de lamp aan, maakt zijn stropdas wat losser en hangt zijn ribcolbertje over de leuning. Tevreden gaat hij in zijn oorfauteuil met rode bekleding zitten. Met zichtbaar genoegen op zijn gezicht legt hij zijn oude, leren reiskoffer op zijn schoot. De sluitingen klikken open onder zijn vingers. Hij haalt diep adem, sluit even zijn ogen en opent dan het koffertje. Eerbiedig pakt hij een oud boek en zet de bruine koffer op de grond.
Het is een dik boek. Zwart. Hij volgt de vergane gouden letters met zijn vingers. Sam ruikt de typerend muffe geur. Al jaren verzamelt hij boeken voor zijn klanten. Voorzichtig opent hij het boek. Laat de bladeren knisperend door zijn handen gaan. Wat was dat?
Zijn hart klopt een stuk sneller, gehaast bladert hij terug. Waar was het nou? Nog verder terug.
Zijn adem stokt in zijn keel. Daar! Hij haalt zijn handen gestrest door zijn haar, zijn anders zo keurige scheiding verstoord achterlatend. Mompelend in zichzelf schudt hij zijn hoofd in ongeloof. Dit mag nooit iemand te weten komen! Met een klap slaat hij het boek dicht, stof vindt traag zijn weg naar de grond.
Snel staat hij op en struikelend over het koffertje, haast hij zich naar zijn bibliotheektrap. Klimt erop, trekt wat boeken van de bovenste plank naar voren en verstopt het antieke boek erachter. Wat hij nu nodig heeft, is veel cafeïne. In zichzelf gekeerd stapt hij zijn antiquariaat uit. Sam merkt niet op dat iemand zich in het holst van de nacht snel verwijdert en zich geruisloos om de hoek verstopt.
In Simons koffieshop
“Hey, die Sam!” groet Simon, de waard van Simons koffieshop, de verwarde man. “Wat brengt jou hier midden in de nacht?” Hij kijkt bevreemd naar Sam die hij eigenlijk nog nooit zonder zijn ribcolbertje heeft gezien. “Alles wel goed met je, dude?” vraagt hij terwijl hij kijkt hoe Sam aan de bar plaatsneemt.
“Sterke espresso met whisky, graag”, is het enige wat Sam kan uitbrengen.
“Whisky? Jij en whisky?” vraagt Simon verbaasd zijn wenkbrauwen optrekkend.
Sam antwoordt niet en staart naar zijn handen die onrustig met de menukaart in de houten standaard spelen. Per ongeluk stoot hij de grote, koperen, Marokkaanse koffiekan om, die met een kletterend geluid op de grond valt.
Ineens krimpen beide mannen ineen, als de nacht plots helder oplicht. Een voor hen hoorbaar ultrasoon alarm gaat af. Sam stopt zijn vingers in zijn oren terwijl hij rennend de koffieshop verlaat. Simon ruimt vloekend gehaast zijn bar leeg, giet de versgezette koffie weg en verstopt zich onder de bar.
In de werkkamer van Charles de modelbouwer
“Ik zou zweren dat ik wat hoorde”, mompelt Charles in zichzelf nadat hij het licht aandeed. “Muizen?”
Speurend kijkt hij zijn werkkamer rond, langs de houten bouwpakketten, een raceauto, een vrachtwagen, een houten tractor, alles lijkt goed. Charles snuift. “Ruik ik nou koffie?”
De al wat oudere, vrijgezelle modelbouwer buigt zich over zijn miniaturentafel. Hij heeft miniatuurhuisjes, miniwinkels en piepkleine restaurantjes, een hobby die hij graag met een leuke vrouw zou delen, maar veel dames vinden modelbouw maar suf. Hij schuift wat gereedschap dat bij een knikkerbaan in aanbouw ligt, opzij om bij het miniatuurrestaurantje Simons koffieshop te kunnen. “Ach, het Marokkaanse koperen minikoffiekannetje is gevallen!”
Simons hart klopt in zijn keel. Hij maakt zich onder de bar nog kleiner dan hij al is. Hij ziet de enorme vingers van de 'Reusachtige' naar zijn Marokkaanse koperen koffiekan grijpen. Een nagel groter dan zijn eigen hoofd schraapt langs Simons broekspijp. Simon knijpt zijn ogen dicht en doet een schietgebedje…
Gaat Simon dit overleven? Lees verder in aflevering 2 van Robotimes!
Wist je dat in dit verhaal daadwerkelijk de bouwpakketten een rol spelen en dat je genoemde voorwerpen echt terugvindt in de bouwsets? Als we kijken naar het eerste hoofdstuk, dan vind je bijvoorbeeld Sams antiquariaat met de rode oorfauteuil, het reiskoffertje waarin het spannende boek zat, het dikke boek zelf én de bibliotheektrap. Jij kunt ze echt maken met de onderdelen uit onze bouwdoos. Zo vind je in ons assortiment ook in Simons koffieshop de Marokkaanse koffiekan terug die de Sam omgooide. Zelfs de menukaart in de houten standaard waar Sam mee zat te klooien, bestaat echt! En wat dacht je van de houten bouwpakketten zoals de raceauto, vrachtwagen en tractor, die door Charles de modelbouwer genoemd worden. Ze zijn echt. Dat wil zeggen, als jij ze bouwt!